Engeland

Hier is de bekende musicus en organisator Tony Davis onze promotor. In 1984 hoorde hij van ons bestaan en nodigde ons uit voor het eerste grote International Festival of Sea Music in Liverpool. Daar kwamen dat jaar de deelnemers aan de Cutty Sark Tall Ships Race voor het eerst bijeen. We werden uitgenodigd bij de burgemeester op het Stadhuis en konden zodoende prachtig de hele vlootschouw gadeslaan. Uiteraard netjes in uniform. Speciaal was ook het optreden in het park bij de bekende ‘Yellow Submarine' van de Beatles. In 1987 namen wij wederom deel aan een festival. We waren toen in groepen verdeeld over twee hotels. Na een optreden onderweg naar de hotels werd één groep, zonder dat de andere dit wist, gevraagd om nog een optreden te doen voor de TV. Zo kon het dus gebeuren dat de andere groep bij terugkomst in het hotel vol ongeloof een deel van het eigen koor op TV zag zingen.

In 1991 brachten we een tweedaags bezoek aan Chichester in zuid Engeland. Wederom op uitnodiging van Tony Davis om op te treden op een festival dat hij in deze plaats organiseerde. In 1992 reisden we voor de derde keer naar Liverpool waar de Tall Ships voor de tweede maal acte de Presence gaven t.g.v. de Columbus Regatta. Ditmaal werden we zeer gastvrij ontvangen door de Liverpool Pilots op een zeer geanimeerde receptie op een schip. Bijzonder was het bezoek aan het botenhuis waar Stan Hugill geboren is. Ook voerden wij er onze, in het Engels vertaalde, nieuwe musical op. Inmiddels waren we in Engeland in de shantywereld dusdanig bekend dat we in 1993 werden uitgenodigd naar Newcastle upon Tyne. Dit wederom t.g.v. de komst van de Tall Ships en het daarmee samenhangend Shantyfestival. Voorts traden we hier nog op tijdens de door de burgemeester gegeven Captain's Reception. Het was zó druk in de stad dat het verkeer er doorlopend muurvast zat. Zo ook op een avond na een optreden op de terugweg naar het hotel. Van de nood een deugd makend verzorgden we een spontaan optreden midden op het kruispunt waar we vaststonden. Dit werd enthousiast ontvangen door het publiek evenals door de politieagenten die toch niets aan de situatie konden veranderen.

Tenslotte vertrokken we in september 1997 weer naar Engeland. Ditmaal was Hull ons reisdoel waar we uitgenodigd waren voor een groot internationaal Shantyfestival. Het was een reis die we nooit zullen kunnen vergeten vanwege twee uiterste gebeurtenissen. Allereerst was daar, precies op de eerste (zater)dag van het festival, de begrafenis van Prinses Diana. Alles werd uiteraard uitgesteld tot na de middag zodat we in het hotel de hele plechtigheid in doodse stilte op TV konden volgen. Heel indrukwekkend en de omschakeling naar het festival viel dan ook niet mee, zeker niet voor de Engelsen zelf. Het andere uiterste was een bruiloftsfeest dezelfde avond in een zaal in ons hotel. Hier werden wij getuige van een bruiloft die eindigde in een grote vechtpartij tussen de twee families. We kregen een ooggetuigenverslag van Walther en Ruud die tussen onze zaal en die van de bruiloft op en neer liepen. Totdat het zodanig uit de hand liep dat de politie met 12 man het hotel binnenstormde om er een eind aan te maken. Vol ongeloof zagen we hoe een bebloede bruid en bruidegom met kapot getrokken kleren en vele andere vechtenden werden afgevoerd. Ook dat komt dus in de beste families voor.

Het duurde tot 2005 voordat we weer in Engeland zouden komen. Dat jaar maakten we een reis van een week naar Melton Mowbray in midden Engeland. We gingen met de nachtboot ‘Pride of Rotterdam' van Europoort naar Hull, de bus bracht ons verder naar Melton. Hier traden we op en namen we deel aan het grote regionale Food and Drink Festival, waar allerlei producten uit die streek werden gepromoot. Verder waren er seminars in het theater, waaraan we ook deelnamen. Hoogtepunt was het optreden van het koor in het theater waarbij we onszelf overtroffen. We hadden één dag over voor een excursie in de omgeving die goed in de smaak viel bij de koorleden. De feestavond in de Poolse Club aldaar mag ook niet onvermeld blijven, want behalve het speenvarken en het bier wat voortreffelijk was, eindigde de avond in een vrolijke Pools-Nederlandse sing-song, met begeleiding van voortreffelijke muzikanten en op de late avond zelfs nog enige doedelzakspelers.

A Great ‘koor'! And Happy memories.

Beryl' Eunice and I will never forget our wonderful - crazy! - time with the Schelde ‘boys'- and sometimes their ‘girls'! The way in whichyou all appeared in Wallasey complete with a ‘Ship' on a trailer - put it all together in the theatre and ‘sailed' to the South Seas left us speechless with admiration.

On the day the Tall Ships sailed out and the very smartly-dressed pilots went by bus to New Brighton will never leave our memories. A smartly-dressed pilot leapt from the bus - (held up in traffic) - and stopped all the other vehicles with an authorative wave of his hand. The bus sailed through - and arrived at the Town Hall where the Mayor officially greeted the ‘lads'. As you left the building an eagle-eyed pilot spotted a room with tables laid out with a buffet. Naturally he assumed that this was for the party - well, it was, but not for his party! The Mayor had some visiting big-wigs to entertain... and we draw a veil over proceedings!

Your singing always brought a lump to my throat as it made me feel I was back in the days of the Tall Ships with your real sailors giving the

feel of the seas. Beryl and I will never forget the hospitality you gave us in Vlissingen at that great Anniversary celebration and we will always treasure the friendships we made with the Scheldeloodsenkoor.

Please give our love and best wishes to all - and here's to the next hundred years!

Beryl & Tony Davis Wallasey Merseyside

England.